histeri

işiyordum. zihnim kepenklerini yeni kaldırmıştı. düşünüyordum.
ne olmuş ulan terk edildiysem? bu bu kadar önemli miydi?
gitmişti. tüm nedensizlikleri ardına takıp girmişti. unutmalıydım.

yüzüm düşkün. sanat birkez daha kaybetti. ben de...
ben de kaybettim. sanat alışkındı. ben de alışmalıydım.
kaybetmeye mahkumduk, dediğin gibi abi, esrarın esrarını bulduk.

içimizde evlatlıktan ne zaman reddedilirizin yıkıcı sorgusu !
ben bağnazlığın özgürlüğe kalk git ulan dediği çağda doğmuşum.
ruhumda çocuk ölmüş, iki gündür ağlamadan yatmakta...

insanların benden utanması umrum olur mu sence?
sen söyle olur mu bu beden bu ruh beni kusmanın ucundan alıyorken
içimde yıllardır biriken havaya dört el ateş açma isteği...

önümde solucansız neferlerin hak hukuk konuşması
tiranları tren çarpar temizlenir ülkeniz.
çok küçüğüz hâlâ, tüm insanlık olarak...

sevmeyi beceremeyen toplumuz, hamurumuzda yok
gök/yüzünde kuş uçsa o dahi küfre dahil.
içimde şelaleler gibi kan akıtma isteği...

katliam içten gelir, ruhu hiçbir bilim çözemez
çocuklar annelerden yaşlıdır, bilinenin aksine
taraf olmak hepimizi bertaraf etti...

ibrahim evin

natuk*

matiz kafa gezerken mahlenin en yalan dolan kabadayıları, zıvanasından son fırtı alan Halim, anam avradım olsun şimşek gibi koşturuyordu Yunan tanrılarının ellerindeki dalgaya benzeyen kelebeğiyle, önüne çıkanı kaptığı an öte dünyanın en okkalı odalarından birine rezerve yaptırılmış gibi postalıyordu allahıma, neyse ki dava uzun sürmedi çabuk ayıkladı lavukları, yüz yaşına merdiven dayamış aynı zamanda kaşarlanmış ablalardan alkış almayı başarmıştı bizimkisi, cakasına edilecek laf yoktu doğrusu, kaş kaldırıp gecenin içine doğru fiyakalı bir adım atarken Halim, lavukların çığlıkları tüm mahallenin kulaklarından sabaha kadar silinmemişti yemin olsun.

ibrahim evin

kusarım kapın kilitli olsun ben çok kusarım

uyuşuğum onlardan olmak istemiyorum bensem ben bende değilsem siz olamadıysam enseme vur al ekmeğimi yükselsin yükselen ah bir bilsen uyuşuğum

demeyin biz de iyiyiz biz bizeyiz demeyin bana demeyin bir süre arama ki rahat edeyim açar açmaz geleceğin nasıl demeyin

vur bana yavaşlıyor halk pas tutuyor karyola bu dar yola sokan utansın koluma yazmama az kala vur bana

yoksan yokum yoksam varsınız zorlama moruk bugün uyumacağım başarısızlık benim yoksan

şişiriyorum sırf takiptesin diye aman ay verme forvete doğru şişiriyorum

toplanmışsınız kaybetmişim, kaybetmişim toplanmışsınız

alayı hikaye alayı.

ibrahim evin

PAZAR GÜNÜ EVDE YAPILAN ÜTÜ VE BUHARI İÇİN YAZILMIŞ ŞİİR

öldür beni.