leylayı ararken allahı bulmak

burası konstantinapolis
seni ve beni birbirimizden ayıran hiçbir fark yok
icabında havai fişekler eşliğinde
ölümü kutlayabilirsin
tek şey bırakabilirim bu alacaklı çağa
kanlar içinde yatan bedenim olabilir.

aylaklığı anımsayarak ve umarak tüm
topraklardan çiçekçesine kopmayı
soluk soluk can vermeyi sınırlarda
bir at da düşebilir, uzaklarda ben de düşebilirim
annemin gözünden, geçmişimi görmekteyim.

içimde lağımlar varlar, fak fak
hakikat ağırlığıyla, boynumda o feslerin
gökten inme olduğu acımasız çağ.

matarama su, sırtıma da aşk koyasın
ki bilindiği üzre bu en büyük yüktür.
katanalarla deş, içine tükür,
allahı bulamadım leyla
yüzümü güldürür.

ibrahim evin

ölen her zaman haklıdır !

geceydi. tümden geceydi. yarım yamalak değil, herkesin şüphe etmeden doğruluğuna inandığı bir geceydi.

    sabbah öğretiyordu suikasti ve cenneti,
    adolf öğretiyordu yanmayı ve sabun yapmayı,
             ben öğreniyordum senden,
    kalbime yapılan suikastler sonucu sabun olmayı,
    aynı zahmet içerisinde cennette yanmayı.
işte bu sebeplerden dolayı, kimsenin inanmakta tereddüt etmediği bir geceydi.

    gece ölüyordu, ben son buluyordum.
    ben doğuyordum, güneş ölüyordu.

            o gece

sabbah hakikati bulamadan ölmüş,
adolf kafasına sıkıp göçmüş,
ben ise cennette yanarak can vermiştim, haklıydım.

ibrahim evin

YANİ

gözleri göz gibi değildi,
elleri ise diğer ellere elbette benziyordu.
soluk alıp verişi makineyi andırıyor,
kanatlarındaki ağrıyı ağrı kesiciler dindiremiyordu.
arada bir karnı guruldayınca sevdiği erkeğe açılıyor,
yediği lafların doyurucu etkisiyle doyuyordu.
alnının ortasındaki boynuz,
yüzüstü yatmasına engel oluyor, sırtüstü yatıyor,
ranzalara sığamıyor ve küp şekeri seviyordu.
yola koyuluyor, henüz çatlamıyor, öyleyse geçmişten henüz uzaklaşmadım diyor.
ve biliyor kötüler bu dünyayı magmasına kadar elinde oynatıyor.
bazı özgürlüksüzlüklere sahip bazı familya üyeleri ona bu denli kutsalsız olma bak gör sen de biz gibi basit yaşayacaksın diyor,
onların bu duruma dahi düşebiliyor olması midesini bulandırıyor ve kusuyor yelelerimi tarayın dercesine,
komik bulup dışlamaya başlıyorlar,
zıt gelmek onun hayatının baş köşesine oturuyor, kişniyor!
zaten başka ne yapabilir ki?

ibrahim evin

kafası dünya olmuş adam kafası kapalı kutu olmuş kızı öpmeye çalışmakta, dünya tersine dönmekte kutular açılmakta, güneş izmire erken doğup super mario'ya biraz daha canlılık katmakta, tüm bunlar olurken bir filozof zeytin dalına uzanmakta ve konuşmakta: 'çok da şey yapma ya burası dünya sonuçta'

ibrahim evin