ne de kolay bahsediyor kendinden
tüm kainat kulak kesildi, van gogh gibi
sustuk dinliyoruz, dillerimiz dile benzemiyor.
42'den alıyoruz zamanı
kel kaptanlar ve mermi torbaları
başka torbalarda cesetler var fakat
yol kenarı orospuları, yok.
isa'nın mı allah'ın mı 42'si bilmiyorum
çünkü bir yanımda çarmıh bir yanımda hançer var
birçok memleketin sınırları çiziliyor, yeniden.
korkutucu nitelikleri var bu insanlığın,
misal seni ani bir kararla hain belleyebiliyorlar
ya da mealen susturuluyorsun öğretilmiş laflarla
yaşamak da zor iş, 42'de inanılan olmak da...
ibrahim evin
