dünya ucu ve nasıl?

soğuk mermiler boşanıyor üzerime
amcası şehit dayısı terörist olan çocukların
hayalleri tiyatro.
biliyordun reinaldo,
biz bir kapana, biz bu cehenneme
sıkışıp kalmıştık
sürekli yavaşçılar filmler anlatıyordu,
ki kalbinden yorulup, vurulup, durulmuştu
yürekli savaşçılar hayatın tam ortasında.
sorduğum sorulara cevap verememekten geldim
roma elimde, düşesler kalleş
biliriz uygundur, biliriz fethi yakın
eğer dönersem ki bu yavaş olmalı
fark edilmek için, vurulmayabilirim.
damarımda morluk, hatırlıyorum.
tabelaydı, kırmızıydı, soğuktu
hep anlatılırdı, yıkıcıydı,
tirajı yüksek bir komediydi
hatırlıyorum, damarım mordu.

iki nehir arasıydım, sıkışıktım
letonya henüz kurulmuş, zihnimde vazgeçiş
ey eski cağların ölü dilleri
fıtrat ne denli etkindi vurulmamda?
koca karılar toplandı, mecburen toplandı çocuklar.
sessizliğin orta yerinde kalan on iki yaşında bir ilahiydim.
isa dahi güvenmiyordu insanlığa,
benim ne haddimeydi.
içi üşümemeliydi insanların, bir an korkmalıydı yalnızca.
yanlış noktalara dokunmuşlardı.
damarımı hatırlıyorum, mordu.
yeteneklerin birçok şeyi alıp götürebilirdi, getirdiklerinin aksine.
düzenli olarak vuruluyordum,
fazla kıvrımlı ancak dolgun, iyiydi
bu gece de olmayıversindi.
ki bilmiyordum, hatırlamıyordum,
mor denilmişti, neydi damar mıydı?
kanımda küfür.

ibrahim evin